Η επιμονή
της μνήμης
Χάθηκε!
Έφυγε μέσα
από τα μάτια μου
σαν πουλί που
κάνει τα πρώτα του
φτερουγίσματα
Έφυγε με έναν
ενθουσιασμό
αφήνοντας την
ώρα να λιώνει
και τα χείλη
κλειστά σαν
από μάρμαρο
καμωμένα.
Δεν
χαιρέτησε, το ήξερα
ήθελε να
θυμάμαι το χαμόγελο
και τα μάτια
του.
΄Ηταν τα
χαϊμαλιά του!
Αυτό που
μένει τώρα είναι
η επίμονη γεμάτη μίσος μνήμη.
How do you find it?? - post a comment
Dimitra I am really proud of you!!!! It's wonderful!!!! Congratulations!!!!!
ReplyDeleteI am sure you have a lot of those somewhere hidden..share them with us!!!
So writing great poetry is one of your many talents!!!Congrats!!You can count me as a fan of yours from now on!!!I hope there are many more to come!!We can't wait!!!
ReplyDelete